Кора жоду
#қора_жоду. (30-қисм)
Дафн маросими учун ҳамма шароитларни тайёрлаган Икром - тобут юкланган кортеж қабристонга кирган пайтда, тинчлик сақлаш учун- телефонини "овозсиз" режимга ўтказаётган эди.
Қўли тегиб, кимнингдир тўсатдан бўлган қўнғироғига "яшил" босилиб кетди:
у томондан бўлаётган "Аллё, аллё" деган овозлардан илғаб, телефонни қулоғига олиб борди.
"Жуда ноқулай шароитдалигини" айтмоқчийди, овоз Саиданикилигини билиб, тўхтаб қолди.
-Алё, Саи?!
-Саи ми ё Саикми?!-деди қувноқ овозда Саида.
Икром ширин ўтмишни эслаб- жилмайди.
Дарров яна Саида тилга кирди:
-Эсиздами?!, манам сизгаям янги исм топмоқчийдим, эски исмингизга ўхшамайдиган, эшитсангиз- оғзингиз очилиб қоладиган?! Эсладизми?!
Икром атрофга аланглади, кимлардир унинг мотамда "жилмайиши" ни ҳазм қилолмай, ғалати кибр нигоҳи билан қараётган эди.
-Эслолмадим...
- Эшитинг: энди сиз- ман учун "Дадаси" бўласиз!
Энди сизни доим шу исм билан чақираман, Ёқдими?!
Гап нимадалигини тушунган- Икромнинг кўкрак қафасига "улкан йиғи" тиқилиб қолганди...
Кўзидан чаккилаб, ёш оқар экан, боягина унга "кибр" билан қараб, ғаши келиб турган- кўзларга энди ажабланиш ҳисси жоъ бўлаётган эди.
Саидага жавоб беришга ўзида куч тополмай, телефонни босиб, кўз ёшларини артиб, атрофга қараганда- Ленанинг қоп-қора тобутини ҳизматчилар пастга туширишаётганди...
*
Бугун учасизларми?! -дугонасига мўлтираб қаради Дилдора...
-Ҳаа, бугун... ойим ҳам кетяптилар...
-Қолганингда тўйга борардик, балки бормасдик...
-Кимнинг тўйи?!- ойна орқали дугонасига кўз ташлади Саида.
-Азамат ва Умиданики!
-Баҳтли бўлишсин...
Саида жилмайиб, дугонасини қучоқлади:
-Ман- кўпроқ сани соғиниб қолишимдан ҳафа бўламан, улар эса баҳтли бўлишсин. Ҳар кимнинг ўз тақдири бор!
*
Ўзларини аэропортда кутиб турган одам- Икром эмаслигидан Саида ҳайратга тушди: "ҳеч уларни тушунмас эканман-да, яна нима бўлдийкан, кутиб олишга чиқмабдилар?!"
Саида йўл бўйи яна ўй босиб, жиддий бўлиб қолганди. Машина таниш уй олдига келиб тўхтаганда, яхши хотиралар эсига тушиб, онаси томонга яна қувонч билан ўгирилди:
-Ойи, уйимиз сизга ёқади, ҳозир кўрасиз!
Эшик қўриқчиси- Боря ўзбекчалаб "салам" деди, ичкарига киришаркан...
Саида аралаш фикрлар, саволлар ичида эди: нега ўша кунги ҳабарни эшитиб-қувонмади?, нега ўзи Самарқандга бориб олиб келмади? нега кутиб олишга ҳам чиқмади, нега яна ичкарида кўринмаяпти???
Зинадан кўтарилиши билан- ажойиб манзарага гувоҳ бўлди: ҳамма жой қизил атиргулга тўла эди, ерлар, осма кроватлар, йўлаклар...
Ўз хоналарига қараб юрди. Дераза олдида кўчага қараганча- эри ўгирилиб турарди.
-Биз келдик аҳир!!!-кўзлари чарақлаб, Саида эри томонга юрди.
Икром ўгирилиб, илк қарагани- Саиданинг қорни бўлди.
Ёнига секин қадам ташлаб келаркан, Саидага ёшли кўзлари билан қаради, бир нима демоқчи бўлиб, қўлини кўтарди, лекин гапиролмади, аҳийри ҳаммасига тушунолмай турган- аёлини қучоқлаб, боши устида баланд кўтарди.
***
-Сиз жуда сирлисиз, бу мани чўчитади, ўртамизда ҳеч қандай сир бўлмаслигини ҳоҳлардим, ичимда саволлар жудаям кўп- деди Саида Икромга тикилиб туриб.
-Ҳўп нима саволларинг бор?!
-Нега ҳомиладорлигимни билиб туриб, айтмадиз, гапни бошқа ёққа буришга нима хожат бориди?!
-Ҳомиладорлигингни билмасдим...
-Қандай?!
- Кел, ҳаммасини бир бошдан айтиб берай, ўртамизда сир қолмаслиги учун, шунда рози бўласанми?!
-Ҳа, фақат пастда ойим қолгандилар, тушайлик...
Икром юзини ювиб, сокин холатда- пастга тушганда Саодат опа уйнинг пастки қаватини қизи билан айланиб юрганди...
(Давоми бор)
Дафн маросими учун ҳамма шароитларни тайёрлаган Икром - тобут юкланган кортеж қабристонга кирган пайтда, тинчлик сақлаш учун- телефонини "овозсиз" режимга ўтказаётган эди.
Қўли тегиб, кимнингдир тўсатдан бўлган қўнғироғига "яшил" босилиб кетди:
у томондан бўлаётган "Аллё, аллё" деган овозлардан илғаб, телефонни қулоғига олиб борди.
"Жуда ноқулай шароитдалигини" айтмоқчийди, овоз Саиданикилигини билиб, тўхтаб қолди.
-Алё, Саи?!
-Саи ми ё Саикми?!-деди қувноқ овозда Саида.
Икром ширин ўтмишни эслаб- жилмайди.
Дарров яна Саида тилга кирди:
-Эсиздами?!, манам сизгаям янги исм топмоқчийдим, эски исмингизга ўхшамайдиган, эшитсангиз- оғзингиз очилиб қоладиган?! Эсладизми?!
Икром атрофга аланглади, кимлардир унинг мотамда "жилмайиши" ни ҳазм қилолмай, ғалати кибр нигоҳи билан қараётган эди.
-Эслолмадим...
- Эшитинг: энди сиз- ман учун "Дадаси" бўласиз!
Энди сизни доим шу исм билан чақираман, Ёқдими?!
Гап нимадалигини тушунган- Икромнинг кўкрак қафасига "улкан йиғи" тиқилиб қолганди...
Кўзидан чаккилаб, ёш оқар экан, боягина унга "кибр" билан қараб, ғаши келиб турган- кўзларга энди ажабланиш ҳисси жоъ бўлаётган эди.
Саидага жавоб беришга ўзида куч тополмай, телефонни босиб, кўз ёшларини артиб, атрофга қараганда- Ленанинг қоп-қора тобутини ҳизматчилар пастга туширишаётганди...
*
Бугун учасизларми?! -дугонасига мўлтираб қаради Дилдора...
-Ҳаа, бугун... ойим ҳам кетяптилар...
-Қолганингда тўйга борардик, балки бормасдик...
-Кимнинг тўйи?!- ойна орқали дугонасига кўз ташлади Саида.
-Азамат ва Умиданики!
-Баҳтли бўлишсин...
Саида жилмайиб, дугонасини қучоқлади:
-Ман- кўпроқ сани соғиниб қолишимдан ҳафа бўламан, улар эса баҳтли бўлишсин. Ҳар кимнинг ўз тақдири бор!
*
Ўзларини аэропортда кутиб турган одам- Икром эмаслигидан Саида ҳайратга тушди: "ҳеч уларни тушунмас эканман-да, яна нима бўлдийкан, кутиб олишга чиқмабдилар?!"
Саида йўл бўйи яна ўй босиб, жиддий бўлиб қолганди. Машина таниш уй олдига келиб тўхтаганда, яхши хотиралар эсига тушиб, онаси томонга яна қувонч билан ўгирилди:
-Ойи, уйимиз сизга ёқади, ҳозир кўрасиз!
Эшик қўриқчиси- Боря ўзбекчалаб "салам" деди, ичкарига киришаркан...
Саида аралаш фикрлар, саволлар ичида эди: нега ўша кунги ҳабарни эшитиб-қувонмади?, нега ўзи Самарқандга бориб олиб келмади? нега кутиб олишга ҳам чиқмади, нега яна ичкарида кўринмаяпти???
Зинадан кўтарилиши билан- ажойиб манзарага гувоҳ бўлди: ҳамма жой қизил атиргулга тўла эди, ерлар, осма кроватлар, йўлаклар...
Ўз хоналарига қараб юрди. Дераза олдида кўчага қараганча- эри ўгирилиб турарди.
-Биз келдик аҳир!!!-кўзлари чарақлаб, Саида эри томонга юрди.
Икром ўгирилиб, илк қарагани- Саиданинг қорни бўлди.
Ёнига секин қадам ташлаб келаркан, Саидага ёшли кўзлари билан қаради, бир нима демоқчи бўлиб, қўлини кўтарди, лекин гапиролмади, аҳийри ҳаммасига тушунолмай турган- аёлини қучоқлаб, боши устида баланд кўтарди.
***
-Сиз жуда сирлисиз, бу мани чўчитади, ўртамизда ҳеч қандай сир бўлмаслигини ҳоҳлардим, ичимда саволлар жудаям кўп- деди Саида Икромга тикилиб туриб.
-Ҳўп нима саволларинг бор?!
-Нега ҳомиладорлигимни билиб туриб, айтмадиз, гапни бошқа ёққа буришга нима хожат бориди?!
-Ҳомиладорлигингни билмасдим...
-Қандай?!
- Кел, ҳаммасини бир бошдан айтиб берай, ўртамизда сир қолмаслиги учун, шунда рози бўласанми?!
-Ҳа, фақат пастда ойим қолгандилар, тушайлик...
Икром юзини ювиб, сокин холатда- пастга тушганда Саодат опа уйнинг пастки қаватини қизи билан айланиб юрганди...
(Давоми бор)
» Joyladi: Muhibba Ahsan | Vaqti: 15 -yanvar 2022, 16:02
| O`qilgan: 203 | Izohlar: (1)
Do'stlaringiz bilan ulashing:
Online: 71
Tezlik: 0.0012